مبدأ تاریخ اقوام

وجود چنین مسابقه‌ای را در بسیاری از آثار مورخان مصلحتی و جانب‌داران پان‌بازی و پان‌سازی نژادی «آریایی» و «سامی» و «تورانی – ترکی» می‌توان نشان داد. 

فرضیه‌های نژادی آریا

«نادرستی فرضیه‌های نژادی آریا و سامی» از کتاب ارزشمند و روشنگر «نادرستی فرضیه‌های نژادی آریا، سامی و ترک» نوشته‌ی پروفسور «شاپور رواسانی» اخذ شده است. این کتاب که محتوای آن با انبوهی از اسناد و منابع و پژوهش‌های دانشمندان گوناگون پشتیبانی می‌شود، نشان‌دهنده‌ی این واقعیتِ کتمان شده است که: فرضیه‌های «نژاد آریایی»، «نژاد سامی»، «نژاد ترک» و… چیزی بیش از خدعه‌ای استعماری برای انشقاق میان مردم و سلطه بر آنان نیست!! 

انگلیس پایه گذار پان ترکیسم

این آقایان مستشرق از یکطرف به ایرانیها میگفتند شما قوم برگزیده هستید و از طرف دیگر به ترکها همین حرف را میزدند. معنی این حرف ایجاد تقابلهای نژادی در میان مردمی است که در گذشته در چارچوب تمدن اسلامی وحدت داشتند و خود را یکی و برادر و خویشاوند میدانستند. 

نژاد آریایی؛ تاریخ یا افسانه؟

اگر از هویت ایرانی ها سوال کنی، اولین چیزی که به ذهنشان می رسد آریایی بودن است، اما اغلب آن ها آریایی بودن را این گونه تعریف می کنند: «آریایی ها اقوامی هستند که هزاران سال قبل از دشت های جنوب سیبری مهاجرت کردند. آن ها در حرکت خود به سمت مناطق گرمسیر سه دسته شدند: بخشی به اروپا و بخشی نیز به هند رفتند و گروهی ساکن ایران شدند که این گروه نیز خود سه دسته اند: مادها، پارس ها و پارت ها.» 

آیا کوروش فقط یک زن داشت؟

اخیراً مطلبی به فراوانی و با عنوان‌هایی شبیه به: «کورش پادشاهی که تنها یک زن داشت» در اینترنت منتشر شده است.

در بخشی از آن گفتارها به سخنی از این نگارنده نیز استناد شده است که تاریخ مرگ کاساندان را معین کرده بودم (بنگرید به: «تاریخ‌های روزشمار ده رویداد از زمان کورش») 

متن منشور خشتی حقوق بشر کوروش

بزرگ‌نمایی ایران باستان و خود را فریب دادن، یکی از مشکلات فرهنگی ماست. از جمله‌ی بزرگنمایی‌ها، دست بردن در ترجمه‌ی منشور کوروش است.

در ابتدا سه ترجمه‌ی معتبر منشور کورش را معرفی می‌کنیم و در ادامه قسمتی از ترجمه‌ی جعلی را نشان می‌دهیم که در ترجمه‌های معتبر وجود ندارد و پس از آن، به ذکر ترجمه‌ی دو بند از این منشور بسنده می‌کنیم. 

پاسارگاد مقبره کوروش بزرگ!

مقبره‌ای که امروزه در پاسارگاد به نام مقبره کوروش هخامنشی مشهور است، در دوره اسلامی، به نام مقبره مادر سلیمان نامیده می‌شد. در دوران حاکمیت اتابکان بر منطقه فارس، در سال ۶۲۰ یا ۶۲۱ هجری قمری، مسجد جامعی پیرامون آرامگاه ساخته و محرابی نیز بر سنگ درون اتاق آرامگاه حجاری شد. [۱] جورج ناتانیل کرزن‏ پیرامون این مقبره نکاتی قابل توجه می‌نویسد. او می‌گوید: 

کوروش فرمانروای صلح!

نشریه اشپیگل (spiegel) چاپ آلمان در شماره ۲۸ در سال ۲۰۰۸ نوشته‌ای با عنوان فرمانروای دروغین صلح (Der falsche Friedensfürst) به قلم ماتیاس شولتس (Matthias Schulz) منتشر کرد. نگارنده گفتار خود را چنین آغاز می‌کند: 

کوروش‌ شناسی

یک کوروش‌شناسی
ایران تاریخی دارد به درازای شش‌هزار سال و به قول بعضی هشت‌هزار سال. در این مدت پادشاهانی آمده‌اند با خصال خوب و بد که مدتی خویش را بر مردمان این دیار تحمیل کرده‌اند و رفته‌اند. تمام سخن این‌جاست که زمانه و کارنامه آنان را باید در روایتی ایرانی جست و نه بیگانه نگاشته. 

محمدعلی فروغی یهودی فراماسون

محمدعلی فروغی دردشتی متولد 1294ه.ق. در تهران است. پدر و نیاکانش «در سلک تجارت و معروف به ارباب بودند.» از 5 ‌سالگی تحصیلات خود را شروع کرد. تحصیلات متوسطه‌ی را در «دارالفنون» گذراند و به تحصیل فن پزشکی و داروسازی مشغول شد، اما بعد از چند سالی تحصیل، آن رشته را رها و به فلسفه و ادبیات روی آورد. محمدعلی فروغی در تداوم تحصیل فلسفه بنا بر علاقه‌ای که داشت به تحصیل فلسفه «مشاء» بیش از مکاتب دیگر فلسفی علاقه نشان داد. 

کابالیسم در ملک سلیمان

میان شخصیت سلیمان که در تورات آمده با شخصیت سلیمان که در قرآن آمده به حدی فرق هست که تقریباً هیچ شباهتی به همدیگر ندارند؛ توراتی که امروز در دست است او را یک پادشاه هوسران دنیادوست و مستکبر که در اواخر عمرش به دین خدا پشت کرده و باصطلاح کافر شده است، معرفی می‌کند، و توضیح می‌دهد که انحراف او به دلیل علاقه‌ی او به زنانی بود که از مردمان مختلف بت‌پرست گرفته بود و آن‌ها در فکر و روح او نفوذ کرده بودند [1] در حالی‌که تصریح کرده است: سلیمان در حکمت از همه‌ی پادشاهان جهان برتر بود و همه‌ی اهل جهان آرزو داشتند به حضور او برسند و حکمت‌هایی را که خدا در دل او نهاده بود بشنوند. [2] اکنون چنین شخصی که در حکمت سرآمد جهانیان بود چگونه تحت تأثیر هوس‌های جنسی و شهوت، دین خود و اجدادش را رها کرد؟! این پرسشی است که نشان از تحریف‌های اساسی و عمیق در تورات می‌دهد. 

تاریخ و تاریخ نگاری جدید در ایران

تاریخنگاری همواره و در همه جا، از گذشته دور تا به امروز، دارای یک کارکرد اساسی بوده است و آن پاسخ دادن به نیازهای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی مشخص و ملموس است . تمامی علوم اجتماعی، که تاریخنگاری یکی از شاخه های مهم آن است، چنین وضعی دارند . در دنیای جدید غرب نیز تار یخنگاری پاسخگوی نیازهای اجتماعی است. برای مثال، ما در دو قرن اخیر شاهد رشد فوق العاده تحقیقات درزمینه سرزمین ها و مردم مشرق زمین در غرب هستیم. دانش هایی که "اسلام شناسی" و "شرق شناسی" و "ایران شناسی" و "هندشناسی" و غیره نام گرفته است . اینها همه معطوف به اهداف و کارکردهای کاملا مشخص سیاسی و اقتصادی بود . مثلا، ما زمانیکه رشد "اسلام شناسی" در هلند را می بینیم تعجب می کنیم و ممکن است بگوئیم عجب مردمی هستند این هلند یها؛ یک کشور کوچک و این همه علاقه به "اسلام شناسی"! ولی زمانیکه منشاء این شاخه علمی در هلند را پیگیری کنیم مسئله به شکل دیگری جلوه گر می شود.  

دروغ بافی و تاریخ سازی مستشرقین

"دانش شرق شناسی"، که از مراکز پژوهشی اروپا پدیدار گشت و بالید، از همان آغاز نه از انگیزه های حقیقت جویانه و دانش پژوهانه برخوردار بوده است و نه از روشهای علمی. این "دانش" با تهاجم استعمارگران اروپایی به خاور زمین آغاز شد؛ و دستاوردهای آن همچون میراثی فرهنگی از پرتغالیها به هلندیها و از آنها به انگلیسیها و فرانسویها منتقل گشت. هدف این شرق شناسی پرورش کادرهای کارآمد سیاسی – اداری برای مستعمرات و تسهیل سلطه غارتگرانه و تداوم آن در این بخش از جهان بود.  

سواد آموزی و کتاب در ایران باستان

داستان خسرو انوشیروان (1) و مرد کفشگر را درشاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی بارها خوانده ایم و از زبان بزرگان بارها شنیده ایم، اما هیچ در آن اندیشیده ایم؟... این یک روایت ساده و احتمالا تمثیلی از فردوسی شاعر اساطیری است!  

کتاب سازی آندلس، یونانی مآبی و شوونیسم ایران باستان

از مطالب و مباحث وبسایت وزین زیگورات مبحثی تحت عنوان"نفوذ، جعل، تحریف و کتاب سازی در اندلس" طرح گردید که لازم به توضیح بیشتر است:

امروز دزدی معنوی و دستبرد فکری با بی شرمی تمام کاسبکارانه و تجاری است، و مدارک عالیه به مثابه کالا خرید و فروش می شود.

در طول تاریخ انتحال یا سرقت علمی بیشتر در راستای تحریف تاریخ، جنگ قدرت و بازتاب قدرتی در برابر قدرت های دیگر و یا تضعیف نحله فکری و عقیدتی به انجام می رسید. یعنی سرقت در راستای تغییر جهت تاریخ و تفکر و اندیشه.